មាត់អេចអូច ៖ មិនចង់ហែកកេរ្តិ៍ រឿងក្នុងស្រុកឡើយ
ភ្នំពេញ ៖ រឿងក្នុងស្រុកវាក៏ជារឿងរបស់យើងដែរ ទោះបីយើងមិនមែនជាមេស្រុក ជាមេឃុំ ឬ ជាមេភូមិក៏ពិតមែនតែគ្មាននរណាម្នាក់តែក៏មិនចង់ឲ្យគេដៀលថា អានេះវារស់នៅក្នុងតំបន់ដែលសម្បូរអ្នកបែកថ្នាំនោះទេ ។
មិនចង់និយាយទេខ្លាចគេថាយើងនឹងមាត់អេចអូច ឬ ថាសាច់មិនបានស៊ីបែរជាយកឆ្អឹងព្យួរ ក ទៅវិញ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមិនមែនជាប្រភេទមនុស្ស ដែលស៊ីបាយហើយយកទៅលាបមាត់ពពែនោះទេ ខ្ញុំមានគុណធម៌ មានសីលធម៌មួយរូបដែរ ។ កាលរស់នៅភ្នំពេញ ខ្ញុំតែងតែស្រមៃថា នៅជនបទមិនមានអ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំញៀននោះទេ គឺមានតែនៅទីក្រុង និង ទីប្រជុំជនធំៗប៉ុណ្ណោះ ។
តែម៉ែអាថ្លែន (សុំទោសសូមថ្លែនកុំខឹងថាខ្ញុំដៀលម៉ែឯងអី) តែនៅជនបទអ្នកប្រើគ្រឿងញៀន ខ្លាំងជាងនៅទីក្រុងភ្នំពេញទៅទៀតព្រោះកន្លែងលួចជក់វាអំណោយផលជាងភ្នំពេញទៅទៀត ។ ខ្លះជត់តាមមាត់ខ្ពប ខ្លះឆ្ការព្រៃអ៊ូយយ៉ាស់ចូលជក់យ៉ាងត្រជាក់ចិត្ត មិនតែហើយជក់មិនខ្វល់នឹងនរណាទាំងអស់ ។
ជក់ក្នុងព្រៃបន្លាអ៊ូយយ៉ាស់ គេធ្វើមានរន្ធហុយសម្រាប់គេចខ្លួន ពីសមត្ថកិច្ច ដូចរន្ធកណ្ដុរយ៉ាងអញ្ចឹង ។ ខ្លះបន្ទាប់ពីប្រើប្រាស់ហើយគេជិះម៉ូតូចាក់ធុងបាស់ ផ្អើលពេញភូមិ ចំពោះអ្នកភូមិមិនហ៊ានចេញទៅរារាំងឡើយ ព្រោះអ្នកដែលហ៊ានធ្វើបែបនេះ សុទ្ធតែជាអ្នកកាចដែលធ្លាប់ផឹកស្រាត្រាំពឹសពស់វែក ឬ ក៏លេបប្រមាត់ខ្លា និងពស់វែកផងមិនដឹង ។
ខ្លះទើបតែចេញពីគុកសោះ តែហាក់ដូចជាមិនរាងចាល នៅតែសេពគប់គ្នាលួចប្រើប្រាស់ដដែល ។ ហេស ហេ កុកពិតជាភ្លេចជង់មែនតែជង់នឹងបន្តរង់ចាំកុកដដែលទេ។ នៅជនបទពេលនេះ សេរីភាពហាក់ដូចជាមានហួសព្រំដែនពេកហើយ ព្រោះពួកគេហាក់ដូចជាលេងល្បែងគោះទ្វារគុកបែបនេះ ប្រយ័ត្នរបូតគន្លឹះទ្វារគុកអាប្អូន ៕
